Fiziksel olarak sağlıklı 28 yaşındaki kadın önümüzdeki ay ötenazi ile yaşamına son verecek:

28 yaşındaki Zoraya ter Beek, Mayıs ayı başlarında ötenazi yapılmasını bekliyor.

Planının yakılmak olduğunu söyledi.

Ter Beek bana mesaj attı: “Mezarı düzenli tutma zorunluluğuyla partnerime yük olmak istemedim.” “Henüz bir vazo seçmedik ama burası benim yeni evim olacak!”

“Ev!”den sonra bir vazo emojisi ekledi.

Almanya sınırına yakın küçük bir Hollanda kasabasında yaşayan Ter Beek’in bir zamanlar psikiyatrist olma hayalleri vardı ama hiçbir zaman okulu bitirme veya kariyere başlama isteğini toplayamadı. Depresyon, otizm ve sınırda kişilik bozukluğu nedeniyle aksadığını söyledi. Artık yaşamaktan yorulduğunu söyledi; 40 yaşındaki bilişim programcısı erkek arkadaşına aşık olmasına ve iki kedisiyle güzel bir evde yaşamasına rağmen…

Psikiyatristinin kendisine her şeyi denediklerini, “senin için yapabileceğimiz başka bir şey olmadığını” söylediğini hatırladı. Hiçbir zaman daha iyi olmayacak.”

O noktada ölmeye karar verdiğini söyledi. “Eğer işler düzelmezse bunu artık yapamayacağım konusunda her zaman çok açıktım.”

Sanki umutsuzluğunun reklamını yapmak istercesine Ter Beek’in sol kolunun üst kısmında ” hayat ağacı” dövmesi var ama “tersi”.

“Hayat ağacının büyümeyi ve yeni başlangıçları temsil ettiği yerde” diye mesaj attı, “Benim ağacım tam tersi. Yapraklarını kaybediyor, ölüyor. Ve ağaç öldüğünde kuş oradan uçtu. Bunu ruhumun gidişi olarak değil, daha çok kendimin hayattan kurtulması olarak görüyorum.”

Onun kurtuluşu sanki evinde gerçekleşecek. “Müzik yok” dedi. “Ben oturma odasındaki kanepeye uzanacağım.”

Şöyle ekledi: “Doktor: Uzan lütfen! Çoğu zaman sinirleri yatıştırmak ve yumuşak bir atmosfer yaratmak için ilk önce bir fincan kahve içilir. Sonra hazır olup olmadığımı soruyor. Ben kanepede yerimi alacağım. Bir kez daha emin olup olmadığımı soracak ve işlemleri başlatacak ve bana iyi yolculuklar dileyecek. Ya da benim durumumda güzel bir şekerleme çünkü insanların ‘Güvenli yolculuk’ demelerinden nefret ediyorum. Hiçbir yere gitmiyorum.”

Daha sonra doktor sakinleştirici verecek ve ardından Beek’in kalbini durduracak bir ilaç verecek.

Öldüğünde, bir ötenazi inceleme komitesi, doktorun ” gerekli bakım kriterlerine” uyup uymadığından emin olmak için onun ölümünü değerlendirecek ve Hollanda hükümeti (neredeyse kesinlikle) Zoraya ter Beek’in hayatının yasal olarak sona erdiğini ilan edecek.

Erkek arkadaşından sonuna kadar yanında olmasını istedi.

Herhangi bir cenaze töreni olmayacak. Fazla ailesi yok; arkadaşlarının gitmek istemeyeceğini düşünüyor. Bunun yerine erkek arkadaşının küllerini birlikte seçtikleri “ormanda güzel bir yere” serpeceğini söyledi.

“Ölmekten biraz korkuyorum çünkü bu en büyük bilinmezlik.” dedi. “Sırada ne olacağını gerçekten bilmiyoruz; yoksa hiçbir şey yok mu? İşin korkutucu kısmı da bu.”